Keep Dreaming

ලියන්නට දෑ බොහෝමයි.. අවිවේකය හිතත් අල්ලා සිරකරගෙන.. අකුරුත් හොරකම් කරගෙන...

අවිනිශ්චිතයි කාලය.. හීන දකින්නත් බියයි. බිඳෙන හීනවල කැට කැබිලිති උහුළාගෙන ජීවත් වීම අසීරුයි. ඒත් එහෙමයි කියල හීන පිරෙන හිතට විලංගු දාන්නත් පුළුවන්කමක් නැහැ.

ඊයේ පැවති වීදියේ විරෝධයට හැමදාමත් වීදියේ අරගලයට අප්‍රමාණ හදවතින් දායක වන මිනිසුන්ම සම්බන්ධ වී සිටියා. කිසිදු පෞද්ගලික ලාභ ප්‍රයෝජනයක් නොතකාම.

විවේක ගත යුතු බව වෛද්‍යවරුන් අවධාරණය කර තිබියදීත් ජයේ අයියා ගීත ගැයුවා. උණුසුම් දෑතින් සිරකරගෙන මගේ දෙඅත් ධෛර්යවන්ත සිනාවෙන් ඔහු මා එක්ක කතා කළා.

ඡායාරූපය විකල්ප අඩවියෙනි.

‘‘අපේ හීනවලට පියාපත් ලැබෙන්නෙ කවදද? කවුරුන් බලයට ආවත් මහපාරෙ අරගලය නිමා වෙන එකක් නැහැ. මොකද බලය නැති තාක් සාන්තුවරු වන මිනිසුන් බලය ඇති තැන රාක්ෂයින් වෙන නිසා. බලය නැති තැන ධෛර්ය සම්පන්න මිනිසුන්, බලැත්තන් වට කරගත්තම කේවට්ටයින් වන නිසා. එහෙම නොවී ඉන්න ධෛර්යයක් තියෙන මිනිසුන් ඉන්නෙ අතළොස්සයි.”

සන්ධ්‍යක්කත් හමුවුණා.

කන්තෝරුවලට බත් පැකට් දාලා ඇයත් වීදියේ විරෝධයට ඇවිත් තිබුණා. එයාගෙ කෑමවලට දැන් හොඳ ඉල්ලුමක් තියෙනවලු. වම්බටු මෝජු, සීනි සම්බෝල වගේ ටික දවසක් තියාගන්න පුළුවන් කෑම වෙනම පැකට් හරි බෝතල් හරි විකුණන්නත් අදහසක් තියෙනවලු. දවසක මටත් එයාගෙ කෑම එකක් අරන් එන්නම්ලු. මේ තරම් ධෛර්යවන්ත හදවතක්.

අතුරුදහන් කළ සැමියා වෙනුවෙන් යුක්තිය, සාධාරණය ඉල්ලමින් දුව ඇවිදින අතරම, දරුදෙන්නා වෙනුවෙනුත් පවුලේ අය වෙනුවෙනුත් වෙහෙස වන අතරම ඇය හැමදාමත් මහපාරේ අරගල අතරත් ඉන්නවා. මෙවැනි ආදරණීය ගැහැණුන් කියන්නෙම අප්‍රමාණ ධෛර්යයක් එක්ක ජීවිතේට මුහුණ දෙන ඓශ්චර්යයන් නෙවෙයිද?

ඡායාරූපය JDS

මේ මිනිස්සුන්ගෙ ආදරය, ධෛර්යය ගැන හිතද්දි ඇස්වල කඳුළු.

..........

පින්තූර කිහිපයක් ඇස ගැටුණා. කවියක් ලියවුණා. එකක් නෙවි, දෙකක්.... 

දැල්වෙන

තරු ඇසක

මඟ අවුරා

වැසූ අහසකි..

අනන්තාවකාශයට

වුව

ඉමක්

නොවන්නෙද?

සිසිරයේ

නිසල වූ

හුදකලා පතක

සීතල කඳුළකි,

තරු ඇසින්

ගිළිහුණිද එය...

...............

ගිළිහෙමි

නිසල වෙමි

සැනහෙමි

මිදි විතක

සුවඳ ය

මුදු හදක

සිසිල ය

සදාතන

ස්නේහය

නිවෙන

පුදසුන

මෙතැන ය....